Vorden 4 mei 2015 – Een paar weken geleden vertelde Erik Oldenhave aan de spelers van het 1e elftal dat hij had besloten om te stoppen bij het 1e elftal. Na 17 jaar 1e elftal en een tussenjaar in 2010, waarin hij een zware operatie heeft ondergaan, was het mooi geweest . Hij nam op passende wijze afscheid en enkele uren daarvoor had Dennis Wentink, een generatie genoot van Erik, zijn laatste wedstrijd voor het 2 elftal gespeeld en kreeg ook hij een passend slot van 21 jaar selectievoetbal, waarvan 15 jaar in het 1e elftal.
Erik Oldenhave begon op 6-jarige leeftijd te voetballen bij v.v. Vorden en toen hij een jaar in de D1 had gevoetbald, werd hij ontdekt door de Graafschap. Bij deze profclub uit Doetinchem heeft hij in totaal vijf jaar gespeeld en op 16-jarige leeftijd besloot hij weer terug te keren naar v.v. Vorden. In het eerste jaar was hij nog niet speelgerechtigd, maar in het seizoen 1997-1998 maakte hij als 17-jarige speler zijn debuut in het 1e elftal en promoveerde onder leiding van Peter Jansen met het 1e elftal naar de 4e klas. Erik ontwikkelde zich in de eerste jaren van het 1e als een gedegen en technish begaafde voorstopper met een hele makkelijke en goede trap. Jarenlang vormde hij met Rob Enzerink het centrale duo van Vorden 1 en onder leiding van Maarten Wolventang promoveerde hij in 2002 naar de 3e klas KNVB na de finale in de nacompetitie te hebben gewonnen van GSV uit Giesbeek. In 2007 behaalde hij zijn hoogtepunt toen met trainer Jan Lichtenberg na een krankzinnige beslissingswedstrijd het kampioenschap in de 4e klas behaalde.
Hij dacht in 2010 dat het kampioenschap van 2007 zijn hoogtepunt was geweest want hij kreeg te horen dat zijn onderbeen door midden gezaagd moest worden en daarna de stand van zijn been ten opzichte van zijn knie hersteld werd. Het gevolg van deze operatie was wel dat hij het voetbal ‘kon vergeten’ en hij had zich al neer gelegd bij zijn nieuwe rol als leider van Vorden 1. Een jaar later begon het echter toch weer te kriebelen en nadat de operatie geslaagd was en hij weer op een goede manier kon hardlopen, wilde hij het toch weer gaan proberen. Eerlijk is eerlijk, een ieder die hem op dat moment zag ‘strompelen’ in het 3e en 2e had niet kunnen bevroeden dat hij nog weer in het 1e elftal zou komen te voetballen. Maar staptje voor stapje ging hij vooruit en vooral in het 2e elftal onder leiding van Hugo van Ditshuizen kwam hij toch weer in het gewenste voetbalritme. In de winterstop van 2011-2012 vroeg Michel Feukkink of hij een oefenwedstrijd tegen Sp. Brummen wilde spelen bij het 1e elftal en vanaf dat moment is hij niet meer weg geweest. In de nacompetitie van dat seizoen promoveerde Erik voor de 4e maal in zijn carriëre en beleefde hij zijn glorieuze moment in de halve finale tegen Reünie, toen hij een vrije trap in de laatste minuut er in 1x indraaide.
Erik promoveerde mee naar de 3e klas en liet daar zien dat hij zowel in het 1e jaar tegen Arnhemse clubs als VDZ en SML en in het 2e jaar in de 3e klas tegen FC Winterswijk, DCS, OBW en VIOD nog steeds van onschatbare waarde was op het middenveld van het 1e elftal. Dit seizoen werd dus zijn laatste jaar en vanaf de 1e speeldag had hij samen met zijn medespelers maar één ding in het hoofd : ‘Kampioen worden’ … en iedereen weet wel waarom. Erik was vorige week geblesseerd aan zijn lies maar moest toch nog invallen in de wedstrijd tegen VVO en door zijn inbreng kantelde de wedstrijd volledig en werd het van 3-1 toch nog 3-3. Gisterenmiddag stond hij in de basis tegen PAX, maar iedereen kon zien dat dit maar tijdelijk was, want zijn lies speelde hem behoorlijk parten. Na vijf minuten werd hij gewisseld en onder luid applaus, gepaard gegaan met veel vuurwerk, vergezeld van zijn zoon en pupil van de week ‘Thijs’ en op de schouders van zijn medespelers verliet hij het veld en kreeg hij namens het bestuur en de hele vereniging een bedankje en een bos bloemen van voorzitter William van der Veen.
S’morgens speelde het 2e elftal haar laatste wedstrijd van het seizoen en aangezien er met 3-1 werd gewonnen van Tubantia 3 speelde de ploeg van trainer Wilbert Grotenhuijs zich veilig in de res. 3e klas KNVB. Vijf minuten voor tijd kreeg aanvoerder Dennis Wentink een publiekswissel en nam hij na 16 jaar 1e elftal, 2 jaar 1e elftal bij Longa’30 en 3 jaar 2e elftal afscheid als selectiespelers. Van alle spelers kreeg hij een ‘high-five’ en ook van de inmiddels al verzamelde supporters rond het hoofdveld viel hem een dankbaar applaus ten deel. Dennis kreeg een bos bloemen namens het 2e elftal en na afloop van de wedstrijd Vorden-PAX kreeg hij in de kantine samen met zijn zoon Yun nog een bedankje van alle aanwezige supporters.
