Nadat we vorige week het onszelf al wat moeilijker hadden gemaakt hebben we hier vandaag nog eens een schepje bovenop gedaan. Een rare wedstrijd, voetballend ben je veel beter en heb je bijna constant de bal op de helft van de tegenstander, en dan kom je toch met 0-2 achter in de 5e en 13e minuut door afstandsschoten zonder al te veel snelheid van hele grote afstand die er natuurlijk nooit in mogen gaan. Maar ja, dit lukte ons dus wel om dit voor elkaar te krijgen. Dan moet je samen meer scoren dan de tegenstander, zo moeilijk is het niet. Echter wij waren voorin wel dreigend maar echte kansen konden we lastig voor elkaar krijgen. Onze afstandsschoten waren niet nauwkeurig genoeg en / of misten vaart. Er waren 2 momenten dat Dione en Tara hadden kunnen scoren maar helaas gingen deze er niet in. Activia speelt heel simpel, de ballen achterin gaan zo snel mogelijk naar voren en voorin proberen via de counter dit uit te buiten. Wij stonden hierin veelal te ver van onze directe tegenstanders af en op deze manier kregen ze dus voorin te vaak balbezit. Het inschatten van de lange bal is en blijft lastig, we missen te vaak de 1e bal die uit de lucht of stuiterend daarlangs komt. Als we deze 1e bal nu eens goed raken wordt alles veel makkelijker. Helaas was en bleef de stand 0-2 tot aan de rust. In de rust 4x gewisseld en gezegd dat we met zijn allen echt 100% moeten knallen want ja, Activia geeft niet al te veel weg dus we moeten echt de druk erop houden. Dit lukte al met al aardig alleen stond nog te vaak hun keepster in de weg die gewoon ook uitstekend keepte. in de 65e minuut was het dan eindelijk Maree die de bal in de 16 kreeg en goed wegdraaide. Hierbij werd goed verdedigd maar niet geheel binnen de regels en volgde er dus een strafschop. Maree eiste deze zelf op en schoot beheerst onder in de hoek de aansluitingstreffer binnen. Dan direct door op jacht naar de gelijkmaker, en deze duurde eigenlijk te lang. In de 80e minuut was het Els die de bal kreeg van Maree vlak voor hun keepster en dus de 2-2 binnen kon schieten. Vanaf hier was het wachten op de bevrijdende 3-2 en was het constant druk waarbij we helaas af en toe iets slimmer hadden moeten spelen. Ook de ballen die uit gingen lieten we door hun keepster in alle rust zelf pakken, deze ballen hadden wij snel moeten pakken en zodoende meer tijd krijgen voor de 3-2. Helaas viel deze er niet meer in en bleef het dus 2-2. Dan moet je constateren dat je een hele wedstrijd geen kans hebt weggegeven en toch 2-2 speelt. Dat is echt zuur. Maar ja, dat is ook voetbal en hopelijk leren we hier weer van.  Komende weke spelen we uit bij Keijenburgse boys en dan daarna nog 2 wedstrijden tot het einde van de competitie. Onze directe concurrent voor het kampioenschap heeft nu 3 wedstrijden minder gespeeld en de grote vraag is hoe ze dit gaan inhalen. We zijn benieuwd!