Het sneeuwt een beetje onder omdat in de 2e klas I de strijd in het rechter-rijtje bijna absurde vormen aan gaat nemen en daarom steeds de volle aandacht krijgt, maar het 1e elftal van Vorden is met een even knappe als indrukwekkende serie bezig. Gisterenmiddag werd er al voor de 8e keer op rij niet meer verloren en na 2 overwinningen en vijf gelijke spelen was het gisteren met de 1-0 winst op Orion het 14e punt in 8 wedstrijden. De winst op koploper en kampioenskandidaat Orion kwam tot stand door een prachtig doelpunt van Daan Horstman in de 24e minuut, maar was vooral een indrukwekkende teamprestatie waarbij de afscheid nemende trainer Michel Feukkink zijn ploeg heeft getransformeerd tot een tot het bot gemotiveerd, scherp en fysiek geheel. Door de wederom verrassende uitslagen in de 2e klasse I is Vorden met 31 punten officieel nog niet veilig (het kan in ieder geval niet meer rechtstreeks degraderen) maar staat nu op een gedeelde 7e plaats en heeft officieel nog 1 punt nodig in de komende twee wedstrijden.
Vorden 1 begon deze middag tegen koploper Orion met de volgende opstelling : Verstege – Abbink, Abbink, Kortstee, Eggink – Böhmer, Oosterhuis, van der Veen – Klein Kranenberg, Hiddink, Horstman. Dit hield in dat Sven Mulder en Bart Stokman samen met de JO19-1 spelers Dion Besselink en Esli Lindenschot als reservespelers op de bank begonnen. Onder heerlijke omstandigheden begon de wedstrijd direct vanaf de 1e minuut lekker fanatiek en met een hoog tempo en veel fysieke duels werd het een strijd tussen twee ploegen die voor de winst gingen spelen. Dit was toch even andere koek voor Vorden aangezien de laatste weken de geel-zwarten tegenstanders als DVC’26, Varsseveld en Eendracht’30 waren tegengekomen die vooral niet wilde verliezen. Orion speelde sterk, snel en op een technisch hoog niveau en was dan ook de ploeg die het spel dicteerde. Veelal via de sterk spelende middenvelders werd al passend en combinerend de aanval gezocht en was het in de eerste 20 minuten vaak spitsuur voor het doel van Robin Verstege. Vooral met de vele corners, die uiteindelijk steeds het resultaat waren van de hierboven genoemde aanvalsdrang, stichtte Orion veel gevaar en moesten zowel Robin Verstege als de verdedigers in het vijfmeter gebied zeker vier á vijf keer attent ingrijpen. De oeeehs en de aaahs waren niet van de lucht bij het luidruchtige en gezellige publiek uit Nijmegen, want steeds was het maar net geen doelpunt in deze fase waarbij Robin Verstege éénmaal met een katachtige redding en Bas Kortstee met een kopbal van de lijn voor de meest opvallendste momenten tekenden. Net op het moment dat er wederom een goede kans niet werd verzilverd door Orion werd er langs de kant de ongeschreven wet naar elkaar gefluisterd ….. ‘Zu-j altied zien, valt e zo dadelijk an de andere kant ….. ‘
En helemaal vreemd was deze opmerking ook niet, want ondanks dat Orion het betere van het spel had, meer in balbezit was en het spel dicteerde had Vorden zeker ook haar momenten en kon het vooral gevaarlijk doorkomen op de momenten dat Gijs van der Veen op het middenveld in balbezit kon komen. Er ontstond zodoende een open en snelle wedstrijd en in de 24e minuut viel een pass van Vorden, na een mislukte inworp aan Orion zijde, heel mooi over de verdediging van Orion en kon Daan Horstman schuin in de zestien vanaf de rechterkant goed door lopen. Hij liet de bal in de loop twee keer stuiteren en half met de rug naar het doel schoot hij de bal volley uit de draai in de verre hoek ‘in het zijnetje’. Een prachtig doelpunt waarmee de hierboven ongeschreven wet dus werd bewaarheid, want gezien de kansenverhouding was het op dat moment tegen de verhouding in. In het laatste kwartier werd het spel van Orion iets onnauwkeuriger en onrustiger, maar nog steeds waren zij de ploeg met de meeste kansen, want in de 30e minuut kapte een voorhoedespeler van de ploeg uit Nijmegen de bal fraai op zijn linkervoet, maar zag zijn inzet gestuit worden door een uitstekende redding van doelman Robin Verstege, die bij deze belangrijke redding echter zijn enkel verzwikte. Hij leek het na een blessurebehandeling vol te houden, maar na een minuut of tien nam Robin uiteindelijk toch de keuze door zich te laten wisselen, omdat hij het een te groot risico vond om met een verzwikte enkel verder te gaan en kwam de 18-jarige Esli Lindenschot in het doel. Het was voor Esli zijn tweede optreden in het 1e elftal in twee jaar tijd dat hij als JO19-1 speler reservekeeper is bij het 1e elftal, nadat hij in december 2017 in mocht vallen toen Robin geblesseerd was. In de allerlaatste minuut voor rust kreeg Orion nog een dot van een kans om Esli Lindenschot te passeren, maar geheel vrij staand en alleen voor de keeper presteerde de speler van Orion de vrije bal vanaf 10 meter hoog over te schieten.
Na de rust kwam er meer evenwicht in de wedstrijd en dat kwam vooral omdat Orion al heel snel opportunistisch ging voetballen en zodoende met dit spel de thuisploeg wat meer in de kaart ging spelen. De vorden verdediging stond als een huis en het ervaren viertal Abbink-Abbink-Eggink-Kortstee gaf geen krimp en speelden de gevaarlijke voorhoede van Orion, met o.a. de topscorer van deze klasse, geheel uit de wedstrijd. Vorden kreeg sowieso het gevoel steeds meer een gewonnen wedstrijd te spelen ondanks dat Orion de ploeg bleef die het meest in balbezit was, want ook op het middenveld kreeg het steeds meer vat op het zowel technisch als fysiek sterke middenveld van de koploper in 2I. Vorden leverde vooral in de 2e helft een uitstekende teamprestatie en beet zich helemaal vast in haar tegenstander en kwam er in balbezit steeds gevaarlijk uit om in de counter toe te kunnen slaan. Terwijl aan de ‘overkant’ Orion het vooral moest hebben van vele onoverzichtelijke ‘zestien-meter situaties’ waarbij Vorden met Esli steeds als winnaar naar voren kwam, kreeg Vorden dus haar momenten in de counter met snelle uitvallen via Gijs van der Veen, Tom klein Kranenberg en Daan Horstman. Twee keer leek een voorzet precies op het hoofd van de wederom enorm hard werkende Frank Hiddink te vallen, maar zowel de voorzet van links (Sam Abbink) als van rechts (Daan Horstman) werd net met de kruin van een verdediger van Orion getoucheerd waardoor de kans om zeep werd geholpen. Frank Hiddink kreeg ook nog een vrije schietkans op randje zestien, maar hij kapte net een keer teveel waardoor zijn uiteindelijke schot een makkelijke prooi werd voor de verdediging van Orion, waarbij trouwens in de 2e helft ook de reservekeeper onder de lat kwam te staan. Deze ervaren sluitpost deed zijn werk trouwens naar behoren en gaf met zijn goede traptechniek steeds maar weer aanvoer richting de voorwaartsen van Orion.
Vorden begon er steeds meer in te geloven dat een stunt mogelijk was en er drie punten gepakt kon worden tegen de nummer 1 van de ranglijst. Terwijl de scheidsrechter maar liefst 10 minuten (terecht door de vele blessurebehandelingen aan vooral Vorden-zijde) door liet spelen, bleef Vorden haar duels winnen, bleef het overeind in de achterhoede en op het middenveld, dat inmiddels was versterkt met Bart Stokman en Sven Mulder, en kon het in balbezit steeds maar weer voor gevaarlijke counters zorgen. Na enkele zenuwslopende minuten floot de goed leidende Mick Harmsen af en lieten veel spelers zich ter aarde storten, bij de oranjehemden uit teleurstelling en bij de geel-zwarten uit vermoeidheid. Vorden had de koploper verslagen en wist zich met 31 punten uit 24 wedstrijd nagenoeg veilig. Toen echter de uitslagen bekend werden van 2I kon Orion toch nog tevreden huiswaarts keren, aangezien concurrent Spero met maar liefst 4-1 had verloren van DVC’26. En juist deze overwinning van de ploeg uit Didam zorgt ervoor dat nu zelfs de nummer zes, Quick 1888, nog niet helemaal veilig is en Vorden, als gedeelde nummer zeven samen met AZC, met 31 punten in theorie nog 1 punt nodig heeft om ook de wiskundigen en rekenmeesters onder ons te overtuigen van wederom een jaar 2e klas!
