Vorden 27 april 2015 – Het feest dat gisterenmiddag om 15.45 uur los barste in Velp, toen het 1e elftal na de 3-3 tegen VVO het kampioenschap behaalde, werd daarna voort gezet in de twee bussen, in de kantine van onze club en vanaf 21.00 uur in het dorp bij de Herberg. Het werd al met al een geweldig feest waarbij op enkele momenten ook de emoties bij een ieder die aanwezig was enorm gevoeld werden. Een korte impressie van een geweldig geel-zwart feest!
Direct na het fluitsignaal stormde de ‘Vorden Fanatics’ het veld op en werd er gehost, gesprongen, gehuild, gelachen en enorm veel plezier beleefd aan het 9e kampioenschap van Vorden 1. De emotie en de ontlading direct na het fluitsignaal was enorm en nadat de eerste kruitdampen waren opgetrokken kon het elftal met de begeleidingsstaf zich opmaken voor de traditionele teamfoto. Maar vlak daarvoor kregen zij uit handen van een afgevaardigde van de KNVB – afd. Oost allemaal een fraaie herinneringsmedaille omgehangen en werd door het bestuur de speciaal voor deze gelegenheid gebreide kampioenssjawls omgehangen.
Toen iedereen weer een beetje was bijgekomen gingen de spelers samen met de ongeveer 140 toeschouwers weer mee terug de bus in en wat daarin gebeurde tussen Velp en Vorden is met geen pen te beschrijven. Spelers op het dak van de bus, vlaggen die constant naar buiten werden gelaten, rook, muziek en bier heel veel bier! Op de heenweg werd er nog twee keer een sanitaire stop gehouden, maar op de terugweg wilde iedereen zo snel mogelijk naar de kantine en nadat de beide bussen al even door het dorp waren gereden en de harmonicabus nog even getest werd op de vering en stabiliteit, kwam de ploeg aan bij het Sportpark ‘t Grote Veld. Daar werden de spelers opgewacht door zo’n 100 supporters, leden, ouders, sponsoren enz. en samen met de 130 mee gereisde supporters werd er een grote erehaag gemaakt voor de spelers en de begeleiding. In de kantine was er daarna groot feest onder leiding van DJ ‘Richard Martens’. Een mooi moment was vlak voor het buffet rond 19.00 uur toen de moeders van de spelers in het zonnetje werden gezet en daarna de vaders en tenslotte natuurlijk ook de vrouwen en vriendinnen. Met elkaar maakten zij een grote erehaag en toen werden de spelers met opzwepende klanken op de achtergrond de kantine in gebracht.
Direct daarna bedankte de hoofdsponsor van Vorden, Henri Barendsen van Barendsen Staaltechniek, het 1e elftal en sprak hij zijn trots, betrokkenheid en waardering uit richting de vereniging en daarna nam trainer Michel Feukkink het woord. Het werd doodstil in de kantine bij de 200 aanwezigen, want hij memoreerde in zijn toespraak na de laatste woorden die vorig jaar door onze leider Fred Fransen aan Michel op zijn sterfbed waren gezegd. ‘Ik heb geen verstand van voetbal. maar Michel jij moet met deze jongens kampioen worden ….. het kan!’
Het 1e elftal had op de kampioensshirts heel bewust de initialen FF laten bedrukken en toen samen met Marie, Anoek en Sandy het lied You’l never Walk Alone door iedereen werd mee gezongen was de kantine met alle spelers en supporters en famlie Fransen één dampend emotioneel vat. Het werd een passend eerbetoon aan de leider van Vorden 1 die ons veel te vroeg moest verlaten, maar nog steeds in de gedachten en in de harten van v.v. Vorden aanwezig is.
Om 21.00 uur ging het hele gezelschap de platte kar op, die werd gereden door Wilbert Grotenhuijs en terwijl de supporters snel met de fiets naar het dorp gingen en zich verzamelden bij de Herberg was voorzitter William van der Veen bezig om samen met Kees Jansen de voorbereidingen te treffen voor de huldiging. In een speciale tent met podium recht tegenover de Herberg werden de spelers één voor één naar voren geroepen en onder luid gejuich kregen zij allemaal het woordje waar zij recht op hadden van spreekstalmeester Marc van der Linden. Uiteindelijk werd de prachtige schaal, gefabriceerd door Andre Garritsen van de Bovenste Plank, uitgereikt aan aanvoerder Stefan Eggink en brak er een geweldig groot feest uit op de dorpsstraat in Vorden.
Het feest werd daarna nog in de late uurtjes voortgezet in de Herberg en zo kwam er einde aan een prachtige geel-zwarte dag in de historie van v.v. Vorden.
